એક કિસ્સો – જેસ્પરમાં પંક્ચર

                                            એક કિસ્સો – જેસ્પરમાં પંક્ચર

યુ.એસ.એ.ના આર્કાન્સા રાજ્યના બેન્ટનવીલે નામના ગામમાં અમે થોડો સમય રહ્યા હતા. ત્યારે અહીંની સુંદરતા નીરખવા માટે અમે એક વાર જેસ્પર નામના ગામની મુલાકાતે ગયા હતા. બેન્ટનવીલેથી જેસ્પર આશરે ૮૫ માઈલ દૂર છે. અમે બે ગાડીમાં કુલ ૧૩ જણ હતા. જેસ્પરમાં અમે, અગાઉથી બુક કરાવેલી કેબિનમાં પહોંચ્યા. કેબીન એટલે બધી સગવડોથી સુસજ્જ એવો બંગલો.

જેસ્પર ગામથી ૭ માઈલ દૂર ટ્રીપલ ફોલ નામનો ધોધ છે. તે ત્રણ મોટી ધારારૂપે પડે છે, એટલે એને ટ્રીપલ ધોધ કહે છે. અમે સાંજના છએક વાગે આ ધોધ જોવા નીકળી પડ્યા. મુખ્ય રોડ પર પાંચેક માઈલ ગયા પછી, સાઈડના કાચા રોડ પર છેલ્લા ૨ માઈલ જવાનું છે. માટી અને કાંકરાવાળા આ રસ્તે ગાડી બહુ સાચવીને ચલાવવી પડે. વળી, આ રસ્તો ઉતરાણવાળો છે. એટલે કે મુખ્ય હાઈવેથી ધોધ ખૂબ જ નીચાણમાં છે. વળાંકો અને ખાડાટેકરા પણ આવે. અમે આ રસ્તે થઈને નીચે પહોંચ્યા ત્યાં સુધીમાં તો અંધારું થઇ ગયું. અહીં ‘ટ્વીન ફોલ’નું બોર્ડ મારેલું છે. ટ્રીપલ ફોલને જ ટ્વીન ફોલ કહે છે. બોર્ડ પર બતાવેલી દિશામાં ચાલીને ગયા, અને ધોધ જોઈને પાછા આવ્યા. જો કે ધોધમાં પાણી ખાસ હતું નહિ.

પેલા ચડાણવાળા અને કાચા રસ્તે જ પાછા ફરવાનું હતું. ખરી તકલીફ અહીં શરુ થઇ. શરૂઆતમાં તો એક જગાએ ગાડી આગળ વધે જ નહિ, રેતી અને કાંકરામાં વીલ ગોળ ગોળ ફર્યા જ કરે. પછી બધાને ઉતારી દઈ, વજન ઓછું કરીને ગાડી માંડ ચડાવી. એટલામાં આગળવાળી ગાડીનું એક ટાયર ફાટી ગયું. ફાટેલા ટાયરે પણ ગાડી ચાલુ રાખી. બીજો કોઈ રસ્તો હતો જ નહિ. અહીં કોઈ રીપેર કરનાર મળે નહિ, રસ્તો કાચો અને ચડાણવાળો અને રાતનું અંધારું, છેવટે તૂટલા ટાયરે મુખ્ય રોડ પર આવ્યા. અને બીજી ગાડી આવે એની રાહ જોતા ઉભા રહ્યા. કેટલી બધી વારે બીજી ગાડી આવી. તેઓને પણ ગાડી ચડતી ન હતી, માંડ ચડાવી હતી. અમે તેમની ગાડી ઉભી રાખવી, અમારી આપવીતી કહી, પછી બધાએ ભેગા મળી, અમારું તૂટેલું ટાયર કાઢી, સ્પેર વિલ ચડાવ્યું અને મોડેથી કેબીન પર પહોંચ્યા. ધોધ તરફનો જે કાચો રસ્તો છે, એને પાકો કરવો જોઈએ, એવું લાગ્યું.

ગોલ્ડ કોસ્ટનું રેસ્ટોરન્ટ બોમ્બે એફેર (Bombay Affair)

ગોલ્ડ કોસ્ટનું રેસ્ટોરન્ટ બોમ્બે એફેર (Bombay Affair)

આપણા ગુજરાતી ભાઈઓ ક્યાં ક્યાં પહોંચેછે, તેની એક વાત કરું.

જયેશભાઈ મુંબઈમાં ભણતા હતા, ભણતાં ભણતાં તેમને એક છોકરી જોડે પ્રેમ થઇ ગયો. બંનેએ લગ્ન કરવાનું નક્કી કર્યું. પછી, કમાણી માટે કોઈ નવા જ પ્રકારનો ધંધો કરવાનું વિચાર્યું. તેઓએ જોયું કે ભારતના બહુ જ લોકો વિદેશોમાં ફરવા જાય છે. આથી કોઈ દેશમાં ગુજરાતી રેસ્ટોરન્ટ ખોલીને દેશી ટુરીસ્ટોને જમાડીએ તો કેવું? તેઓ ઓસ્ટ્રેલીયાના ગોલ્ડ કોસ્ટ નામના શહેરમાં પહોંચી ગયા, ભાડે મકાન લીધું અને ત્યાં રેસ્ટોરન્ટ ખોલ્યું. તેઓને મુંબઈમાં પ્રેમ થઇ ગયો હતો, એટલે રેસ્ટોરન્ટનું નામ ‘બોમ્બે એફેર’ રાખ્યું. તેમણે ગુજરાતી, સાઉથ ઇન્ડીયન, પંજાબી વગેરે ભારતીય વાનગીઓ બનાવીને ભારતીય ટુરીસ્ટોને જમાડવાનું શરુ કર્યું. જોતજોતામાં તો તેમની શાખ જામી ગઈ, તેમનું રેસ્ટોરન્ટ ધમધોકાર ચાલવા લાગ્યું. તેમણે ગાડી અને મકાન પણ ખરીદ્યાં.

ભારતના બધા ટુર ઓપરેટરોને આ ‘બોમ્બે એફેર’ની ખબર છે, તેઓ ઓસ્ટ્રેલીયાની ટુર ગોઠવે ત્યારે તેમના ટુરીસ્ટોને આ જગાએ જમવા માટે જરૂર લઇ જાય છે. ટુરીસ્ટો પણ સ્વાદિષ્ટ ભારતીય ખાણું ખાઈને ખુશ થઇ જાય છે. એટલું જ નહિ, જયેશભાઈ ટુરીસ્ટોની માગણી પ્રમાણેની વાનગીઓ પણ બનાવીને તેમને જમાડે છે.

અમે ઓસ્ટ્રેલીયામાં ગોલ્ડ કોસ્ટ ગયા ત્યારે, જયેશભાઈના ‘બોમ્બે એફેર’માં બે વાર જમવા ગયા. એક વાર તેમણે ભાજીપાઉં, પાણીપુરી, દિલ્હી ચાટ અને આલુ ટીકી બનાવીને જમાડ્યા. બીજી વાર ઈડલી, મેંદુ વડા, ઢોંસા અને ખીચડી કાઢી જમાડ્યા. બોલો, આવું જમવાની મજા જ આવી જાય ને ! ખાસ વાત તો એ કે બંને વખત તેઓ અમને તેમની ગાડીમાં અમારી હોટેલ પરથી લઇ ગયા અને પાછા મૂકી ગયા. એમના રેસ્ટોરન્ટ પર કેટલાય વિદેશી લોકો પણ જમવા આવે છે, અને ભારતીય વાનગીઓ હોંશે હોંશે ખાય છે.

જયેશભાઈ ખૂબ જ મળતાવડા સ્વભાવના છે. અમારી સાથે તરત જ હળીમળી ગયા. તેમની સાથે વાતો કરવાની ખૂબ મજા આવી. એક ગુજરાતી ભાઈની ધગશ જોઇને અમને ખૂબ આનંદ થયો.